Ο Javier Zanetti και οι Zapatistas

Ο Javier Zanetti, είναι ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές, που έχει προσφέρει η Αργεντινή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο 39χρονος δεξιός οπισθοφύλακας, αγωνίζεται τα τελευταία 17 χρόνια στην Inter, όντας παρών σε κάποιες από τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας των nerazzuri. Ο Zanetti όμως δεν είναι απλά ένας μεγάλος παίκτης. Είναι και ένας έντονα πολιτικοποιημένος άνθρωπος.

Dinamo. Οι ομάδες των μυστικών υπηρεσιών

Πόσες ποδοσφαιρικές ομάδες γνωρίζετε, που φέρουν το όνομα Dinamo; Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές, οι περισσότερες από τις οποίες βρίσκονται σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Ποιος ήταν όμως ο πρώτος σύλλογος που χρησιμοποίησε αυτό το όνομα και πως αυτό εξαπλώθηκε και χρησιμοποιήθηκε σε τόσες χώρες;

Η μεγαλύτερη στιγμή για τους balacticos

η σχετική κοινοποίηση που περιγράφεται στο άρθρο

Η υπόθεση με τις απειλές που δέχθηκε ένας αθλητής, (διαβάστε το άρθρο ΕΔΩ) επειδή τόλμησε να δηλώσει την αγάπη για την πατρίδα του, δεν μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους balacticos. Έτσι αφού παρακολουθήσαμε το θέμα μέσω του εξαιρετικού δημοσιογράφου Germa Capdevilla, το παρουσιάσαμε στο blog. Ο Germa μετέδωσε το άρθρο μας στην Καταλονία μέσω του twitter με τίτλο: «Αντιδράσεις στην Ελλάδα που μας αγγίζουν.»  Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική και μας κάνει υπερήφανους. Εννοείται ότι θα συνεχίσουμε να στηλιτεύουμε αντίστοιχα περιστατικά που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καμία σχέση δεν έχουν με τα αθλητικά αλλά και πολιτιστικά ιδεώδη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στον Germa.

«Θάνατος Στον Alex Fabregas»

Ο Alex Fabregas είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες του χόκεϊ επί χόρτου στην Ισπανία. Έλαβε μέρος (για τρίτη φορά ) με την Ολυμπιακή Ομάδα στους αγώνες του Λονδίνου και είναι Καταλανός όπως και άλλοι 15 από τους 18 συνολικά παίκτες που συμμετείχαν στην αποστολή). Και αυτό είναι πρόβλημα.

Η σημασία της 11ης Σεπτεμβρίου για την Καταλωνία

L Onze de Setembre. Πίνακας του Estruch

Στο άκουσμα της ημερομηνίας 11^η Σεπτεμβρίου ή αλλιώς 9/11, το μυαλό των περισσότερων πηγαίνει στα θλιβερά γεγονότα του 2001, με την πτώση των δίδυμων πύργων στις Η.Π.Α. Λίγοι γνωρίζουν ότι η ημερομηνία αυτή, είναι συμβολική από πολύ παλαιότερα για έναν άλλο λαό. Τους Καταλανούς.  

Balotelli. Κρίνοντας εύκολα ανθρώπους

Ο κόσμος του ποδοσφαίρου, μικρογραφία του αληθινού κόσμου, είναι σκληρός. Πάρα πολύ σκληρός. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές έχουν νιώσει στο πετσί τους την παραπάνω διαπίστωση. Ειδικά όταν το «πετσί» τους είναι σκουρόχρωμο, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Ο Μάριο Μπαλοτέλι, έχει σήμερα την τιμητική του στους balacticos.

Ανεξάρτητη Καταλονία. Άπιαστο όνειρο ή μήπως όχι;

Στις 11 Ιουλίου 1961 στην Ισπανία του Franco, ιδρύεται στην Βαρκελώνη ένας πολιτιστικός σύλλογος με σκοπό την προβολή και την διάδοση της Καταλανικής κουλτούρας και γλώσσας. Το όνομα του : Omnium Cultural. Δύο χρόνια μετά ο σύλλογος κρίνεται παράνομος από το φρανκικό καθεστώς.

Boixos Nois. Η Ιστορία των φανατικών της Barça

Με το τέλος της δικτατορίας του Franco στην Ισπανία, νεαροί οπαδοί των περισσότερων αθλητικών συλλόγων στην χώρα, προσπάθησαν να δημιουργήσουν τους δικούς τους ιδεολογικούς χώρους και να αποκτήσουν μια ιδιαίτερη ταυτότητα σε μια κοινωνία που εμφανώς βρισκόταν σε φάση αλλαγής και προσαρμογής στα νέα δεδομένα που έφερνε το δημοκρατικό πια, πολίτευμα.

Oleguer. Αυτός που δεν πέταξε ποτέ λευκή πετσέτα

29 Απριλίου 2007. Βρίσκομαι στην Βαρκελώνη. Η Barca παίζει στο Camp Nou με την  Levante και θέλει μόνο νίκη για να μπορέσει να συνεχίσει να διεκδικεί το πρωτάθλημα.  Η ομάδα δεν δείχνει (και δεν είναι) στα καλά της.

Παίκτες ή μηχανές;

12 Ιουλίου 1998. Στο Saint Denis, Γαλλία και Βραζιλία αγωνίζονται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Οι Γάλλοι στέφονται παγκόσμιοι πρωταθλητές, τα βλέμματα όμως πέφτουν στο αστέρι της Βραζιλίας. Ο Ronaldo στον τελικό είναι σκιά του εαυτού του και οι συζητήσεις μετά τον αγώνα, δίνουν και παίρνουν. Εν τέλει αποκαλύπτεται η σοκαριστική αλήθεια.

No Al Calcio Moderno

Του Paul Catalanista

Εισαγωγικό σημείωμα Νίκου Περπερίδη : "Λένε ότι ένα blog μπορεί να είναι το απόλυτο παράδειγμα ναρκισσισμού. Το φτιάχνεις και μετά κάθεσαι και το κοιτάς , ηδονικά θαρρείς, με τις ώρες αδιαφορώντας αν υπάρχει έστω και μια ψυχή εκεί έξω που κάνει μια στάση για να διαβάσει τις σκέψεις και τη θεματολογία σου. Όχι όμως οι balacticos… το blog αυτό δεν  αποτελεί τον προσωπικό μου «καθρέφτη», παρά μόνο ίσως τον καθρέφτη της ψυχής μου και κάποιων , σκόρπιων μερικές φορές, σκέψεων . Σκέψεις σαν αυτές που μοιράζομαι μαζί σας, όλους εσάς που νοιώθετε και είστε οι πραγματικοί balacticos. Μοιραζόμαστε βέβαια μία κοινή  ερωμένη : την μπάλα. Από σήμερα λοιπόν εδώ θα καθρεφτίζονται και οι δικές σας σκέψεις ,μέσα από τα δικά σας άρθρα. Ξεκίνημα με τον Paul Catalanista φίλο (παρότι δεν έχουμε ακόμη γνωριστεί από κοντά, δεν έχει καμία σημασία) και συντάκτη του barcelonismo.gr. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι.. Γιατί σ’ αυτήν εδώ την διαδικτυακή γωνιά, όλοι balacticos είμαστε."  

Θύρα 7 Η τραγωδία που δεν έγινε διδαχή

Η 8η  Φεβρουαρίου του 1981, έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η ημέρα που ο ελληνικός αθλητισμός θα βίωνε την πιο τραγική του στιγμή. 21 συνάνθρωποι μας, έχασαν την ζωή τους μετά την λήξη ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. 31 χρόνια μετά την μαύρη επέτειο, εν έτη 2012, είναι λίγα αυτά που μπορούν να ειπωθούν για τον τρόπο που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία. Είναι όμως ακόμη πιο λίγα αυτά που όλοι όσοι αγαπάμε τον αθλητισμό, διδαχθήκαμε.

Camp Nou. Καταφύγιο πληγωμένης περηφάνιας

Την δεκαετία του 1950, πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες της ιβηρικής χερσονήσου, απέκτησαν καινούρια γήπεδα. Αρχικά η Ρεάλ Μαδρίτης στην περιοχή του Samartin εγκαινίασε το 1947 το γήπεδο της (που αργότερα ονομάστηκε Santiago Bernabeu) και ακολούθησαν και άλλες, όπως η Benfica και η Sevilla. Η Barça, που αγωνιζόταν στο απαρχαιωμένο Les Corts των 48.000 θέσεων, χρειαζόταν πλέον νέα στέγη.

Άλλο ρατσισμός και άλλο υποκρισία

Μια από τις πιο σκληρές τιμωρίες, στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου ανακοινώθηκε χθες (20 Δεκ 2011) από την FA (αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου). Η τιμωρία αφορά τον αποκλεισμό από 8 αγώνες (σχεδόν 2 μήνες) του Ουρουγουανού επιθετικού της Liverpool, Luis Suarez, ο οποίος καλείται επίσης να πληρώσει και πρόστιμο 40.000 λιρών Αγγλίας.

Οι Ultras της Ιταλίας & ο Diego Maradona

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ κάποτε είχε πει: «Οι Ιταλοί χάνουν πολέμους σαν να επρόκειτο για ποδοσφαιρικούς αγώνες και παίζουν ποδοσφαιρικούς αγώνες σαν να επρόκειτο για πολέμους»

Όποιος πετυχαίνει γκολ, να ζητάει και συγνώμη

Σήμερα θα μιλήσουμε  για πανηγυρισμούς. Αναφέρομαι φυσικά σε ποδοσφαιρικούς πανηγυρισμούς, όπως αυτοί εκδηλώνονται μετά την επίτευξη τερμάτων. Ξεκινώντας, παραθέτω την σχετική επί του θέματος παράγραφο, όπως ακριβώς αυτή αναγράφεται στους κανονισμούς της FIFA :

H κατάρα στη φανέλα

Στον διάλογο που άνοιξε το barcelonismo για την διαφήμιση στην φανέλα της Μπάρσα, καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη την χαρακτήριζα ως “το τελευταίο κάστρο” (ενάντια προφανώς στους αδηφάγους χορηγούς) και αναρωτιόμουν αν μπορεί να αποτιμηθεί οικονομικά μία φανέλα με 111 χρόνια ιστορίας.

Περιοδεύοντες θίασοι για χάρη του τέρατος

Όταν ο Sandro Rosell ανέλαβε τα καθήκοντα του ως πρόεδρος της Barcelona, φρόντισε άμεσα να ενημερώσει το φίλαθλο κοινό των Καταλανών, για την τραγική (όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε) οικονομική κατάσταση της ομάδας, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είχε  κατακτήσει ό,τι τίτλο είχε βρει στον δρόμο της, την προηγούμενη χρονιά και είχε ήδη ξεκινήσει να διανύει πιθανώς την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της.

Joan Laporta Ο πρόεδρος των τίτλων

Ιούνιος 2003. “Ο Joan Laporta εκλέγεται πρόεδρος της Barcelona.” Ιούλιος 2011. “Η διοίκηση της Barca, μηνύει τον πρώην πρόεδρο του συλλόγου, Joan Laporta, κατηγορώντας τον για κακοδιαχείριση των οικονομικών, στα 7 χρόνια της προεδρίας του”. Ποιος είναι όμως τελικά ο Laporta; Ο άνθρωπος που οδήγησε την Barca στην κορυφή του κόσμου ή εκείνος που την έριξε στην δίνη των οικονομικών προβλημάτων;

Η Barcelona ετοιμάζεται για χορηγό στη φανέλα

Όταν ο Joan Laporta ανέλαβε την προεδρία της Μπαρσελόνα το 2003, δεξί του χέρι, αντιπρόεδρος και άμεσος συνεργάτης του, ήταν ο νυν πρόεδρος της ομάδας της Καταλωνίας, ο Sandro Rosell. Ο Rosell γενικός διευθυντής τότε της αθλητικής εταιρείας Nike στην Βραζιλία, ήταν ο άνθρωπος που μεσολάβησε για να καταλήξει το 2003 ο Ronaldhino στην Βαρκελώνη και όχι στην Μαδρίτη. Λίγα χρόνια μετά όμως, το καλοκαίρι του 2005 η κοινή πορεία των Laporta και Rosell έφτασε στο τέλος της.