Δύσκολοι καιροί

 

4 αγωνιστικές απέμειναν, για να ολοκληρωθεί η αγωνιστική περίοδος στην Ισπανία. Η πρώτη, μετά από 17 χρόνια για την Barcelona χωρίς τον Messi.

Οι μεγάλες αγωνιστικές αλλαγές, οι μεταβάσεις, διαχρονικά ήταν πάντα δύσκολες, εμπλουτισμένες από συναισθήματα και δράμα για τους blaugrana. Είναι τέτοια η νοοτροπία του συλλόγου. Πρόχειρα θυμάμαι τι είχε επακολουθήσει όταν αποχώρησε ο Cruyff από τον πάγκο, αργότερα ο Ronaldinho, μετά ο Guardiola... Η λίστα είναι μεγάλη.

Εκπληκτικό ρεκόρ από το ποδόσφαιρο γυναικών

Στη φετινή αγωνιστική περίοδο, οι δυο αγώνες ποδοσφαίρου με την υψηλότερη προσέλευση θεατών στην Ευρώπη, ανεξαρτήτως φύλου, ήταν οι αναμετρήσεις που έδωσε η ομάδα γυναικών της Barça στο Camp Nou στα προημιτελικά και τα ημιτελικά του Champions League, απέναντι σε Ρεάλ Μαδρίτης και Wolfsburg αντίστοιχα. Ακόμη μια τρανταχτή απόδειξη της αλματώδους ανάπτυξης του ποδοσφαίρου γυναικών.

Για τον αποκλεισμό της Barça από το Europa League

 

Αρχικά, αξίζουν συγχαρητήρια στην Eintracht για την πρόκριση της. Χθες το βράδυ ήταν ξεκάθαρα η ομάδα που το ήθελε περισσότερο. Και κέρδισε τη νίκη - πρόκριση, τόσο με τον τρόπο που αγωνίστηκε όσο και με την διάθεση που έδειξε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Επέβαλε τον ρυθμό της, στον βαθμό που της επιτρέπουν οι δυνατότητες της, και ήταν ουσιαστικότερη σε όλες τις γραμμές του γηπέδου, στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης. Είχε επίσης στο πλευρό της, υπέροχους οπαδούς.

Εμπιστοσύνη στη διαδικασία

 

Την τελευταία φορά που τα είπαμε αρθρογραφικά, η Barcelona βρισκόταν στην 7^η θέση του ισπανικού πρωταθλήματος, έχοντας αποκλειστεί μετά από 20 χρόνια από τη φάση των νοκ άουτ του Champions League. Λίγο αργότερα, τον Γενάρη, έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει το Super Cup και αποκλείστηκε και από τη συνέχεια του Copa del Rey. Απανωτά αγωνιστικά χτυπήματα, για μια ομάδα που βρίσκεται σε φάση αναδόμησης και ψάχνει να πιαστεί από οτιδήποτε θα ανυψώσει το ηθικό της.

Αρνητές της πραγματικότητας

 

Από την ημέρα της πρόσληψης του Xavi στην τεχνική ηγεσία της Barcelona, στις 5 του περασμένου Νοέμβρη, αρκετές φίλες/φίλοι μου ζητήσατε να γράψω ένα κείμενο για τον άνθρωπο που καλείται να φέρει ξανά το ποδοσφαιρικό τμήμα στο δρόμο των επιτυχιών.

Κάντε μας τη χάρη

 

Γκρίνια, εσωστρέφεια, κατάρες, κριτική και αναλύσεις για όλα με προκατάληψη και αρνητική προδιάθεση. Η διαβόητη και διαχρονική «barcelonitis» όπως την αποκαλούν και στη Βαρκελώνη, χτυπά τον σύλλογο που μιας και δεν έχει άλλα προβλήματα, επιπρόσθετα αντιμετωπίζει το μένος όψιμων και μη οπαδών της.

Fins Aviat Leo

 

«Μου αρέσει ο Messi, γιατί ευτυχώς δεν πιστεύει πως είναι ο Messi. Είναι ο μόνος που με κάνει να ονειρεύομαι και να αγαπώ» έλεγε τo 2011 o Eduardo Galeano μιλώντας στην καταλανική τηλεόραση. O αείμνηστος Ουρουγουανός συγγραφέας με το εκπληκτικό και φλεγματικό του χιούμορ, είχε αναπτύξει τη δική του θεωρία γύρω από το φαινόμενο Messi.

Ευχαριστούμε Ροζάριο

 

Στο Garibaldi, ένα νοσοκομείο που ίδρυσαν στο Ροζάριο της Αργεντινής πολιτικοί πρόσφυγες από την Ιταλία, γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου του 1987 περίπου στις 6 το πρωί ο τρίτος γιός της Celia Cuccittini και του Jorge Messi.

Το άγνωστο έμβλημα της Barcelona

 

Έχω πει πολλές φορές ότι η ιστορία της Barcelona είναι τόσο μεγάλη που ποτέ δεν μπορείς να ισχυριστείς πως την γνωρίζεις καλά. Συνέχεια προκύπτουν νέα στοιχεία που προσθέτουν στη φυσιογνωμία του συλλόγου μεταβλητές που είναι άγνωστες όχι μόνο στο ευρύ κοινό, αλλά ακόμη και στην ίδια την Barcelona.

Αρνητισμός και στοχοποίηση

 

Η Barcelona διάγει μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο σε όλα τα επίπεδα. Θα πρέπει όμως να τηρούμε το μέτρο σε όσα λέμε και κυρίως σε όσα γράφουμε. Για έναν σύλλογο που βίωσε δύο δικτατορίες, την αυτοκτονία του ιδρυτή της, την εκτέλεση ενός προέδρου της από το καθεστώς του Franco και βρέθηκε στο φάσμα της διάλυσης τουλάχιστον δύο φορές, η σημερινή κατάσταση δεν είναι ο μεγαλύτερος σκόπελος που κλήθηκε να αποφύγει στην υπεραιωνόβια ιστορία του.

Στη Barcelona δεν μπορείς να κάνεις υπαναχωρήσεις

Σε ένα απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του αείμνηστου Johan Cruyff, ο Ιπτάμενος Ολλανδός αναφέρεται στις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να αναλάβει κάποιος καθήκοντα προπονητή στη Barcelona. Σας το παραθέτω, σε ελεύθερη μετάφραση από την αγγλική έκδοση.

Josep Minguela, Η Barça δεν είχε ποτέ σωστή αθλητική δομή

Βλέποντας τον τίτλο πολλοί θα δυσανασχετήσουν, άλλοι, λιγότερο θερμόαιμοι, θα απορήσουν. Πριν βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω δεν είναι ένα ακόμη δικό μου άρθρο γνώμης, αλλά η άποψη του Josep Maria Minguela. Του ανθρώπου που έφερε στη Barça τον Maradona, τον Stoichkov, τον Romario και που αρκετά χρόνια μετά, θα πλήρωνε το ξενοδοχείο στην οικογένεια Messi, όταν ακόμη ο μικρός -τότε- Leo, περίμενε να μάθει αν η Barcelona θα τον δεχόταν στην ακαδημία της.

Είμαι ευτυχής που προπόνησα τη Barça,

Με την αφορμή της βράβευσης του, στο διεθνές συνέδριο ποδοσφαίρου (BIFS) που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Μπιλμπάο, ο Ernesto Valverde, μίλησε για πρώτη φορά δημοσίως, για την αποπομπή του από τον πάγκο της Barcelona.

Adios Ernesto

Ο Ernesto Valverde αποτελεί παρελθόν από την τεχνική ηγεσία της Barcelona. Απομένει μόνο η ανακοίνωση της απόλυσης του.

Η εποχή της γραφικότητας. Μέρος ΙΙ

«Η Barça χθες, απέναντι στη Slavia, ήταν μια ομάδα που -περισσότερο απ’ όλα- στερούνταν ιδεών και σχεδίου. Κανένας ορθολογισμός στην ανάπτυξη, ελάχιστοι αυτοματισμοί, δυσδιάκριτοι ρόλοι, πράγματα που φαίνονται με γυμνό μάτι και δεν χρειάζεται να έχει κανείς τεχνικές γνώσεις για να τα διαπιστώσει.»

Η εποχή της γραφικότητας

Ήττα σε πρεμιέρα της La Liga μετά από 10 χρόνια. Η προηγούμενη φορά που συνέβη κάτι παρόμοιο, ήταν στο ξεκίνημα της εποχής Guardiola και οποιαδήποτε άλλη ομοιότητα εκείνης της Barça με τη σημερινή, είναι συμπτωματική και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα.

Ανθρωποφαγίας το ανάγνωσμα

Η Valencia είναι από χθες το βράδυ κυπελλούχος Ισπανίας και η Barça βυθισμένη ακόμη περισσότερο στην κρίση, που ξεκίνησε μετά την εκκωφαντική ήττα στο Anfield από την Liverpool. Οι προσδοκίες για το δεύτερο σερί double, έμειναν προσδοκίες και οι blaugrana τρώνε τις σάρκες τους, προσπαθώντας να δούνε τι φταίει.

Υπεράνω πάσης υποψίας

Το βράδυ της 7^ης Μαϊου 2008, η Barça έστηνε pasillo στο Bernabeu, τιμώντας την -τότε- πρωταθλήτρια Ισπανίας, Ρεάλ Μαδρίτης. Με τη λήξη εκείνου του αγώνα, που βρήκε τους blaugrana να χάνουν με 4-1, έκλεινε μια ολόκληρη εποχή στη Βαρκελώνη. Ο προπονητής (Frank Rijkaard) και τα μεγαλύτερα αστέρια (Ronaldinho, Deco) θα αποχωρούσαν και η ομάδα θα φτιαχνόταν από την αρχή, υπό την καθοδήγηση του -άπειρου τότε- Pep Guardiola.

Η ημέρα που φοβήθηκε ο Piqué

Πέρασαν σχεδόν 11 χρόνια, από την ημέρα που ο Gerard Piqué αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη φανέλα της Manchester United. Ήταν η 13^η Απριλίου του 2008, όταν ο Καταλανός κεντρικός αμυντικός, είχε ξεκινήσει βασικός στον αγώνα πρωταθλήματος με την Arsenal, στον οποίο οι κόκκινοι διάβολοι είχαν επικρατήσει με σκορ 2-1.

Το τέλος της διαδρομής

Ανατρέχοντας σήμερα στην αρθρογραφία μου σε σχέση με τη φετινή αγωνιστική περίοδο, ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα. Έχω να γράψω άρθρο για την αγωνιστική εικόνα της Barça, από τα τέλη Σεπτέμβρη του 2018. Διάστημα μεγάλο, ακόμη και για κάποιον που δεν συνηθίζει να καταθέτει περισσότερα από 3-4 αντίστοιχα κείμενα, κάθε χρόνο.