Το ζήτημα δεν είναι ο Paulinho

Η πιθανολογούμενη απόκτηση του Paulinho από την Barcelona, είναι μια κίνηση που αντιμετωπίζεται με πολύ σκεπτικισμό από τους οπαδούς της ομάδας και όχι άδικα. Σε ένα club με σπουδαία παράδοση στην ανάδειξη -κυρίως- παικτών που αγωνίζονται στη μεσαία γραμμή του γηπέδου, η μεταγραφή ενός Βραζιλιάνου που αγωνίστηκε τις δυο τελευταίες σεζόν στην Κίνα και ο οποίος στις 25 Ιούλη θα γίνει 29 χρονών, είναι απόλυτα λογικό να εγείρει ερωτήματα και απορίες (ενίοτε και θυμό) στον κόσμο, σε σχέση με τον μεταγραφικό σχεδιασμό των Καταλανών.

Οι φίλοι μας γράφουν για τα 10 χρόνια των Balacticos

Δημοσιογράφοι, αναγνώστες και φίλοι μας από τα παλιά, έστειλαν τις ευχές τους για την συμπλήρωση δέκα χρόνων ζωής των balacticos. Συγκέντρωσα εδώ τους χαιρετισμούς τους και τους ευχαριστώ από καρδιάς.

"Big name signings"

Άρθρο του Γιώργου Μπέγκου με αφορμή τα 10 χρόνια των balacticos

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στο παγκόσμιο μεταγραφικό παζάρι δείχνει να έχει ξεφύγει εντελώς από τη λογική. Πανάκριβες μεταγραφές γίνονταν πάντα, αλλά δεν ήταν ο κανόνας. Ήταν μια δυο περιπτώσεις μέσα στο καλοκαίρι, οι οποίες συνήθως αφορούσαν ποδοσφαιριστές καταξιωμένους και μέσα στον πακτωλό χρημάτων που δαπανούνταν υπήρχαν ψήγματα λογικής.

Eterno 26

Στα μεθεόρτια της κατάκτησης του Champions League στο Wembley το 2011, όλοι οι παίκτες της Barcelona φόρεσαν μπλουζάκια που έγραφαν «Champions». Όλοι; Όχι. Ο Carles Puyol, αρχηγός και σύμβολο της ομάδας, φορούσε ένα T-Shirt, που είχε γραμμένο ένα διαφορετικό μήνυμα από εκείνο των συμπαικτών του: «Anims Miki».

Μια Καλή Ιδέα

Άρθρο του Ramon Llul με αφορμή τα 10 χρόνια των Balacticos

Γνωρίστηκα με το σάιτ περίπου 4 χρόνια πριν. Με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για τα κείμενά του 3 και είχα την τύχη να τον γνωρίσω και από κοντά πέρυσι το χειμώνα. Επειδή με τιμά ειλικρινά η πρόσκληση του φίλου Νίκου να γράψω κάτι για την επέτειο της δεκαετίας του σάιτ, θέλω να ξεκινήσω με αυτό το κείμενο την υλοποίηση μιας ιδέας που είχαμε 2 χρόνια πριν.

Οι Εξόριστοι της Βαρκελώνης

Στη σύγχρονη εποχή, οι καλοκαιρινές περιοδείες των μεγάλων ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών συλλόγων σε άλλες ηπείρους, έχουν κίνητρα εμπορικά και αποτελούν πλέον σχεδόν τον κανόνα. Ωστόσο πολλά χρόνια πριν ξεκινήσει η εποχή της παγκοσμιοποίησης, μια άλλη περιοδεία ίσως απέτρεψε τον αφανισμό ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο. Αυτή, είναι η ιστορία των «εξόριστων της Βαρκελώνης».

Όταν άγγιξα (παραλίγο) τον Γιόχαν

Άρθρο του Αλέξανδρου Λοθάνο, για τα 10 χρόνια των Balacticos

Τους βιολογικούς μου γονείς τους έχασα πολύ νωρίς (για εμένα), το 2003 και το 2009. Τον ποδοσφαιρικό μου πατέρα, τον έχασα στις 24 Μαρτίου του 2016. Εκείνο το θλιβερό πρωινό, που πληροφορήθηκα ότι ο Γιόχαν Κρόιφ ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.

Οι Balacticos της καθαρότητας μας

Άρθρο - χαιρετισμός, του Παναγιώτη Δάσκαλου Πετμεζά, για τα 10 χρόνια των Balacticos

Τον αρθρογράφο Νίκο Περπερίδη και τους Balacticos τους γνώρισα πριν αρκετά χρόνια κατά την διάρκεια μιας άλλης αρθρογραφικής διαδικτυακής προσπάθειας για την ομάδα της καρδιάς μας, την Barcelona. Αργότερα είχα την τύχη να τον γνωρίσω και προσωπικά σαν άνθρωπο και φίλο και αυτό το θεωρώ μεγάλη τύχη κι ανταμοιβή στην ζωή μου. Γιατί είναι λίγο δύσκολο στις μέρες μας να βρεις αντιστοιχία και σύμπλευση αρθρογράφου και ανθρώπου. Είναι προφανείς οι λόγοι. Η πρόθεση για αναγνώριση πολλές φορές σε καλεί να χαϊδέψεις το κοινό. Αλλά ο Νίκος Περπερίδης και οι Balacticos δεν είναι έτσι. Το ξέρω καλά. Έχω προσωπική εμπειρία.

Μια φωτογραφία, δύο αποβολές

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Johan Cruyff, στην οποία απεικονίζεται ο αείμνηστος Ολλανδός να διαπληκτίζεται με την αστυνομία σε έναν αγώνα με την Malaga, έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο λίγοι ξέρουν την ιστορία της και ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν ότι για τον ίδιο τον Cruyff, ένα άλλο περιστατικό, ξανά απέναντι στην Malaga, του είχε στοιχίσει περισσότερο.

Ο Ernesto στο λάκκο των λεόντων

Από σήμερα ο Ernesto Valverde είναι και επίσημα ο νέος προπονητής της Barcelona και γίνεται ο έκτος τεχνικός την τελευταία δεκαετία (μετά τους Rjikaard, Pep, Tito, Martino και Luis Enrique) ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα σε έναν από τους πιο περιζήτητους αλλά και απαιτητικούς συνάμα πάγκους της Ευρώπης.

Ο Luis Enrique αποχωρεί με ήσυχη συνείδηση και αδιαφορεί αν διαφωνείς

Τον Οκτώβρη του 2012 ο Luis Enrique βρέθηκε στο Mini Estadi για να δει την πρώην ομάδα του, την Barca B, που υπό τις οδηγίες του είχε ανέβει το 2011 (μετά από 11 χρόνια) στη 2^η κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, να αντιμετωπίζει την άλλη μεγάλη του αγάπη, την Sporting Gijon. Στο περιθώριο της παρουσίας του κατέθεσε την άποψη του για την Barcelona, που μετά από μια ονειρική τετραετία με τον Pep Guardiola είχε αλλάξει σελίδα έχοντας στην άκρη του πάγκου τον αείμνηστο Tito Vilanova.

Κατά κάποιον τρόπο, είναι αθάνατος

Την Πρωτομαγιά του 2005 στο Camp Nou και μπροστά σε 91.174 θεατές, πέτυχε το πρώτο του γκολ σε επίσημο αγώνα με την Barcelona. Μπήκε αλλαγή στο 88’ και τρία λεπτά αργότερα σκόραρε με το αριστερό πόδι, γράφοντας το (τελικό) 2-0 απέναντι στην Albacete. Όλοι μιλούσαν τότε για ένα μεγάλο ταλέντο. Πρώτος και καλύτερος, ο άνθρωπος που του είχε δώσει την τελική πάσα εκείνο το βράδυ στη Βαρκελώνη, ο μεγάλος Ronaldinho.

Ο Robert Fernandez απέτυχε

Η τριετία Luis Enrique στην Barcelona πλησιάζει στο τέλος της και με δεδομένη την αποχώρηση του από το club, ο απολογισμός του έργου του, που -ορθά- ακολουθεί σε αυτές τις περιπτώσεις, φαίνεται ότι θα αφήσει πολλά ερωτηματικά, όχι τόσο για τους τίτλους (δεν είναι λίγοι) που κερδήθηκαν σε αυτό το διάστημα, όσο για το τι αφήνει ως αγωνιστική παρακαταθήκη στον (όποιο) διάδοχο του. Αυτή είναι όμως μια συζήτηση που θα γίνει το προσεχές καλοκαίρι.

Οι ιδέες ανήκουν σε όλους

«Οι ιδέες ανήκουν σε όλους και σε ό,τι με αφορά έχω κλέψει όσες περισσότερες μπορούσα» εξομολογούνταν το 2014 ο Pep Guardiola στον φίλο του (και συγγραφέα των Pep Confidential και Pep Evolucion) Marti Perarnau. Για τον Pep που καθόλου δεν θεωρεί τον εαυτό του ιδιοφυή, αλλά αντίθετα βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τις προσωπικές του ανασφάλειες που ορίζονται από την ανάγκη του για γνώση και γιγαντώνονται από την δίψα του για εξέλιξη, είναι απολύτως φυσιολογική η συλλογή στοιχείων της τακτικής προπονητών και ομάδων από όλο τον κόσμο διαχρονικά και η μετέπειτα ενσωμάτωση και μετεξέλιξη τους, υπό το πρίσμα των απαιτήσεων της σύγχρονης εποχής.

Πως θα ήθελα να με θυμούνται

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο του Johan Cruyff, ας δούμε τι έλεγε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, «My Turn» ως προς τον τρόπο που θα ήθελε να τον θυμάται ο κόσμος.

«Κάποτε με ρώτησαν πως θα ήθελα να με θυμούνται σε 100 χρόνια. Για καλή μου τύχη είναι κάτι για το οποίο δεν χρειάζεται να ανησυχώ, επειδή δεν θα βρίσκομαι εδώ. Αλλά αν θα έπρεπε να δώσω μια υποθετική απάντηση, αυτή θα ήταν ‘Σαν έναν υπεύθυνο άνθρωπο του αθλητισμού’.

Αν θα έπρεπε να κριθώ ως ποδοσφαιριστής, τότε η ζωή μου θα οριζόταν από μια περίοδο μεταξύ 15 και 20 χρόνων και ειλικρινά, νομίζω ότι πρόκειται για ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα. Το ταλέντο μου στο ποδόσφαιρο μου δόθηκε από τον Θεό. Δεν έκανα τίποτα για να το αποκτήσω. Την ώρα που άλλοι έλεγαν ότι πηγαίνουν στη δουλειά, εγώ απλά πήγαινα να παίξω μπάλα. Ήμουν λοιπόν τυχερός. Γι’ αυτόν τον λόγο, τα υπόλοιπα πράγματα που έκανα στη ζωή μου, έχουν για μένα μεγαλύτερη σημασία.

Δεν ήμουν πάντα κατανοητός. Τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και σαν προπονητής, αλλά και σε οτιδήποτε άλλο έκανα αργότερα. Αλλά ούτε ο Rembrandt και ο van Gogh ήταν κατανοητοί. Είναι κάτι που μαθαίνεις: Οι άνθρωποι συνεχίζουν να σε ενοχλούν έως ότου γίνεις ιδιοφυία». 

Johan Cruyff

Πες μου τι άλλο φοβάσαι

Η Λούρδη, είναι μια μικρή πόλη στους πρόποδες των Πυρηναίων, στη νοτιοδυτική Γαλλία. Εκεί, το 1858 και σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία, εμφανίστηκε 18 φορές η μορφή της Παναγίας. Την Παναγία της Λούρδης λοιπόν, την είχαμε επικαλεστεί στο τελευταίο μας άρθρο, τονίζοντας ότι για να καταφέρει η Μπαρσελόνα να ανατρέψει το 4-0 με το οποίο έφυγε στις αποσκευές της από το Παρίσι πριν από τρεις εβδομάδες, θα χρειαζόταν ένα θαύμα.

Οι θαυματουργικές ικανότητες της Παναγίας της Λούρδης

«Ο προπονητής πιστεύει ότι το ποδόσφαιρο είναι επιστήμη και το γήπεδο εργαστήριο, όμως οι υπεύθυνοι της ομάδας και οι οπαδοί δεν απαιτούν από αυτόν μόνον τη μεγαλοφυϊα του Αϊνστάιν και τη διαίσθηση του Φρόιντ αλλά και τις θαυματουργικές ικανότητες της Παναγίας της Λούρδης και την εγκαρτέρηση του Γκάντι».

Ο σωματοφύλακας του Messi

Το 1984 οργάνωσε το πρώτο ριφιφί στην ιστορία της Ισπανίας ενώ λήστεψε περισσότερες από 150 τράπεζες σε ένα διάστημα 20 ετών. Χρήστης σκληρών ναρκωτικών για περισσότερο από 25 χρόνια, με τρεις διαφορετικές θητείες στη φυλακή, συγγραφέας πλέον πέντε βιβλίων, πατέρας δύο παιδιών και σωματοφύλακας διασημοτήτων, μεταξύ των οποίων ο Lionel Messi. Το 1989 διαγνώσθηκε με AIDS και του ανακοινώθηκε ότι έχει έναν ακόμη χρόνο ζωής. Χρόνια αργότερα χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση καθώς υπέφερε από καρκίνο στο συκώτι. O 57χρονος πλέον κύριος Daniel el Rojo, νίκησε εθισμούς και ασθένειες και ζει μια ήρεμη ζωή.

Από το Λίβερπουλ τα χρώματα του FC Barcelona;

Από μία ομάδα rugby ενός σχολείου του Λίβερπουλ, προέρχονται τα χρώματα της Barcelona. Τουλάχιστον αυτή την εκδοχή, φαίνεται ότι υιοθετεί και επίσημα πλέον η διοίκηση του Καταλανικού συλλόγου.

2016 Blaugrana στιγμές

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό, ενθυμούμενοι πρόσωπα και καταστάσεις που έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στο 117ο έτος ζωής της Μπαρσελόνα.

Μια βραδιά στο Poble Sec

Τρίτη βράδυ, 15 Μάρτη του 2016 στη Βαρκελώνη. Ξεκινάμε από τη Ramblas για το El Poble Sec, μια ακόμη ιστορική συνοικία της πόλης. Εκεί, θα συναντηθούμε με τον Αλέξανδρο, τον φίλο, τον Έλληνα που ζει στη πρωτεύουσα της Καταλωνίας, εργάζεται στο μουσείο του FC Barcelona και αποτελεί μέλος των Castellers del Poble Sec, σε ελεύθερη μετάφραση των «πύργων του Poble Sec». Αυτή του η ιδιότητα, είναι η αφορμή της αποψινής μας συνάντησης.

Ποιοί είναι οι Balacticos

Manifesto

Ένα τρόπον τινά διαχρονικό βιβλίο που εστιάζει, εκτός της επικαιρότητας, σε πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν το καθένα με τον δικό τους τρόπο, τον ρου της ιστορίας όχι  μόνο του Futbol Club Barcelona, αλλά και του αθλητισμού γενικότερα. Αυτοί είναι οι Balacticos, που το όνομα τους είναι προϊόν λεξιπλασίας, από το ιταλικό balla (μπάλα) και το ισπανικό galactico (γαλαξιακός).

Pep Show Boys

Στις 18 Δεκέμβρη του 2011, η Barcelona πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της εποχής Guardiola, επικρατώντας της Santos (των Neymar και Ganso) με 0-4, στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου συλλόγων. Και αν ορισμένοι απορήσουν με την ευκολία που ξεχωρίζουμε έναν αγώνα από τους τόσους υπέροχους της τετραετίας Pep, η απάντηση είναι πως δεν πρόκειται για δικό μας αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά για παραδοχή του Καταλανού τεχνικού στον Marti Perarnau, όπως την κατέγραψε ο ίδιος στο βιβλίο του με τίτλο «Herr Pep».

Δύσβατος δρόμος

Πέρυσι, το πρώτο clasico της σεζόν έγινε στο Bernabeu. Τώρα, είναι η σειρά του Camp Nou να φιλοξενήσει την πιο διάσημη ποδοσφαιρική αναμέτρηση στον κόσμο. Η Barcelona υποδέχεται την Ρεάλ Μαδρίτης γνωρίζοντας ότι αν χάσει, χάνει περισσότερα, αν και οι αναμετρήσεις των δύο κολοσσών είναι διαχρονικά μια κατηγορία από μόνες τους, ανεξαρτήτως βαθμολογικής θέσης.

Το υπεραιωνόβιο ταξίδι της Barcelona

Μια αγγελία -αναγγελία γέννησης- πριν από 117 χρόνια, στις 22 Οκτωβρίου του 1899. Μια συνάντηση, την ημέρα της γέννας στο γυμναστήριο Sole, στις 29 Νοέμβρη του ίδιου έτους. Ένας Ελβετός οραματιστής, ξενομερίτης. Ένας σύλλογος, που έμελλε να γίνει κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Ο άοπλος στρατός -όχι μόνο της Καταλωνίας- όπως έγραψε κάποτε ο Moldalban, αλλά ολόκληρου του κόσμου.

H Rakuten νέος χορηγός της Barça

Η χορηγία που συνέδεσε το όνομα της Barcelona με το Qatar για μια εξαετία, φτάνει και επισήμως στο τέλος της. Από την επόμενη αγωνιστική περίοδο, στη φανέλα των blaugrana θα διαφημίζεται η ιαπωνική εταιρεία Rakuten.

Ο παλιός είναι αλλιώς

Ο θρύλος του Ζορό, μιλά για έναν μαυροντυμένο μασκοφόρο εκδικητή που προασπίζεται τα δικαιώματα των φτωχών και αυτοχθόνων κατοίκων του Μεξικού. Στο Μπιλμπάο, όπου ο κόσμος ζει επίσης με το όνειρο της αυτονομίας, έχουν πλέον τον δικό τους τιμωρό. Δεν φοράει τη χαρακτηριστική μαύρη κάπα, αλλά την ερυθρόλευκη φανέλα της Athletic. Το κοσμικό του όνομα είναι Aritz Aduriz, αλλά οι φίλοι της Athletic τον αποκαλούν el Zorro.

Η βραδιά που ο Pep έγινε Luis Enrique

«Υπάρχει μόνο μία μπάλα και το βέβαιο είναι ότι και οι δύο ομάδες θα προσπαθήσουν να την έχουν στα πόδια τους», είχε πει ο Luis Enrique όταν η Barcelona αντιμετώπιζε την Bayern του Guardiola στα ημιτελικά του CL, τη σεζόν 2014-15. Δυο χρόνια μετά, οι δυο προπονητές βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι, με τον Pep να βρίσκεται πλέον στον πάγκο της Man City. Και την μπάλα χθες το βράδυ στο Etihad, την κράτησε η Barcelona του Lucho. Την κράτησε, αλλά έχασε.

Ο σεβασμός στην διαφορετικότητα είναι υποχρέωση και όχι επιλογή

Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να αποτελεί απειλή για το άθλημα. Κι’ αυτό, γιατί είναι πλέον μια θλιβερή πραγματικότητα. Μέσα σ’ αυτό το αδηφάγο υπερκαταναλωτικό τοπίο, σύλλογοι χάνουν ή κινδυνεύουν να χάσουν την ταυτότητα τους, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. Τα μεγάλα club είναι φυσικά τα πρώτα θύματα αυτού του ακήρυχτου (;) πολέμου. Υπάρχουν άραγε τρόποι, ώστε να προστατευτεί ο χαρακτήρας και η διαφορετικότητα τους; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν.

Ο αμφιλεγόμενος κύριος Nuñez

Πρόεδρος της Barcelona για παραπάνω από δύο δεκαετίες (1978-2000 ο Josep Lluis Nunez συνέδεσε το όνομα του, μεταξύ άλλων, με την εποχή της dream team του Cruyff. Παραμένει ακόμη και σήμερα, όπως σχεδόν κάθε ένας που διετέλεσε πρόεδρος αυτού του τεράστιου συλλόγου, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Τις σελίδες της προεδρίας του, επιχείρησα να ξεφυλλίσω το 2012, σε ένα ογκώδες άρθρο που (με τις όποιες ατέλειες του) παραμένει μέχρι και σήμερα η μοναδική σχετική προσπάθεια καταγραφής των πεπραγμένων του, στην Ελλάδα.

Ο Pique και η εθνική Ισπανίας

Το 2005 ο Oleguer Presas (τότε παίκτης της Barcelona) κλήθηκε στην εθνική ομάδα της Ισπανίας από τον Luis Aragones. Η La Roja δεν θα έπαιζε κάποιον αγώνα. Επρόκειτο απλά για μια κοινωνική εκδήλωση χορηγών που θα συνοδευόταν και από μια ανοιχτή για τα ΜΜΕ, προπόνηση.

Πριν από 40 χρόνια, Xavi και Iniesta δεν θα έπαιζαν στην Barcelona

Ο Laureano Ruiz εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο της Μπάρσα το 1972, επί προεδρίας Agusti Montal, έχοντας μια αποστολή: Να ασχοληθεί με τις ακαδημίες του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ορίστηκε αρχικά υπεύθυνος για όλα τα κλιμάκια της Juvenil και από το 1974 είχε τον πλήρη έλεγχο των ακαδημιών. Σε μια τελείως διαφορετική εποχή από την σημερινή, είχε να παλέψει με πολλές προκαταλήψεις, οι περισσότερες εκ των οποίων πήγαζαν μέσα από τον ίδιο τον σύλλογο.

Θύτης ή θύμα;

10 βαθμούς μετράει η Barcelona στις 5 πρώτες αγωνιστικές της LaLiga. 10 από 15 διεκδικούμενους. 5 βαθμοί χάθηκαν και μάλιστα όλοι στο Camp Nou, με θύτες την νεοφώτιστη Alaves και την Atleti διαδοχικά. Λίγο πριν ο Σεπτέμβρης του 2016 μας αποχαιρετήσει, ο κόσμος που νωρίτερα είχε -στη μεγάλη του πλειοψηφία- ενθουσιαστεί από τις καλοκαιρινές προσθήκες στο ρόστερ, τώρα προβληματίζεται. Ο νέος τραυματισμός του Leo Messi, που θα τον κρατήσει εκτός αγωνιστικών χώρων για περίπου έναν μήνα, ήρθε σαν κερασάκι σε μια, αρκούντως πικρή, τούρτα.

La Liga 2016-17 Καταλονία και Μαδρίτη

Το τέταρτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος μας στη La Liga της περιόδου 2016-17, όπου παρουσιάζουμε τις ομάδες από την Μαδρίτη και την Καταλονία.

La Liga 2016-17 Βαλένθια, Γαλικία και Αστούριες

Το τρίτο μέρος του αφιερώματος μας στη La Liga της περιόδου 2016-17, όπου παρουσιάζουμε τις ομάδες από την Γαλικία, τις Αστούριες και τη Βαλένθια.

La Liga 2016-17 Χώρα των Βάσκων

Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος μας στη La Liga της περιόδου 2016-17, όπου παρουσιάζουμε τις ομάδες από την χώρα των Βάσκων.

La Liga 2016-17 Ανδαλουσία και Κανάριες Νήσοι

Το πρώτο μέρος του αφιερώματος μας στη La Liga της περιόδου 2016-17, όπου παρουσιάζουμε τις ομάδες από την Ανδαλουσία και τις Κανάριες Νήσους.

Μια συγνώμη στον Iñaki, δεν αρκεί

Με την πρεμιέρα της La Liga εμφανίστηκε και το πρώτο κρούσμα ρατσιστικής συμπεριφοράς. Στο Molinon, το πιο παλιό ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ισπανίας και έδρα της Sporting Gijon, μερίδα φιλάθλων της γηπεδούχου χρησιμοποίησε τους γνωστούς θλιβερούς ήχους με σκοπό να προσβάλει τον Inaki Williams. Ο Clos Gomez διέκοψε προσωρινά την αναμέτρηση και με την παραίνεση και των παικτών, τα συνθήματα σταμάτησαν.

Το δίλημμα

Τον Μάιο του 2013 ο Victor Valdes ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι δεν θα ανανέωνε το συμβόλαιο του με την Μπαρσελόνα, που έληγε στο τέλος της επόμενης σεζόν. Το club βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Η αντικατάσταση ενός τερματοφύλακα που υπερασπίστηκε την blaugrana εστία για 12 συναπτά έτη κερδίζοντας 21 τίτλους και έχοντας 535 επίσημες συμμετοχές, μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν, παρότι το πρώιμο της ανακοίνωσης έδινε ένα σεβαστό χρόνο αντίδρασης στο τεχνικό επιτελείο.

Joan Gamper O οραματιστής του ονείρου

Το 1898 ένας νεαρός Ελβετός, λογιστής στο επάγγελμα, εγκαθίσταται στην Βαρκελώνη. Βρίσκει δουλειά σε μια σιδηροδρομική εταιρεία και ταυτόχρονα αρθρογραφεί σε εφημερίδες της εποχής. Μαθαίνει γρήγορα την Καταλανική γλώσσα και παίζει ποδόσφαιρο σε μια ενορία προτεσταντών. Η αγάπη του για το λαοφιλές άθλημα τον ακολουθεί από την εφηβεία. Ο Joan Gamper είναι ένας πολύ ιδιαίτερος νέος.